Chinees Anachronisme

Bij alle dreigende taal van China naar Taiwan moet ik steeds denken aan een wit theepotje.

Dat potje staat in het Nationaal Paleismuseum in Taipei, hoofdstad van Taiwan. Het valt nauwelijks op tussen het andere keramiek uit de Verboden Stad in Beijing. De talloze keizerlijke vazen en kommen steken elkaar naar de kroon in verfijning en ik verdronk zowat in hun onpeilbaar diepe groene, rode en gele glazuren, zaal na zaal.

Maar dit schijnbaar eenvoudige potje maakte de meeste indruk. Het lijkt te zweven boven het glas, en kijk eens naar die subtiel afgeplatte tuit, met dat minimalistische oor als pendant. Zonder het kaartje ernaast had ik zeker geweten: Bauhaus, 1920 of zo.

Fout. Het theepotje is 500 jaar oud. Of zoiets, ik moet afgaan op mijn herinnering. Het is twintig jaar geleden en ik had een eenvoudige telefooncamera, de tekst is te korrelig om te ontcijferen.

Is dit al een wondertje van schoonheid en moderniteit, het is nog een groter wonder dat het potje en de duizenden andere potten, schalen en vazen in het museum al die eeuwen, ja soms zelfs millennia hebben overleefd, inclusief de Chinese burgeroorlog en de vlucht van de Kwomintang naar Taiwan in 1948, die zoveel mogelijk aardewerk meenam. En blijkbaar zonder een splinter te verliezen - geloof me, ik heb daar heel goed op gelet. Hoe kan dat nou? Thuis hou ik nieuw servies nog geen jaar lang chipvrij en compleet.

Ik bleef tot sluitingstijd in het Paleismuseum, tot het donker werd. Dat was niet omdat de avond viel, maar vanwege dikke rolluiken die voor de ramen zakten. Het gebouw veranderde in een bunker, klaar om een nachtelijke aanval van het vasteland te weerstaan. Niet nodig, dacht ik. Dit is de veiligste plek op heel Taiwan. Bij een invasie laten de Chinezen hier nog geen rotje vallen, dit keramiek wordt beslist weer ontzien.

Maar verfijning en schoonheid bestaan niet zonder mensen om die te ervaren en te bewonderen. Als de Chinezen nou eens net zo voorzichtig zijn met de Taiwanezen als met dat potje, en ze elkaar uitnodigen om er samen thee uit drinken, dan heeft al dat eeuwenlange bewaren zin gehad.