Mevrouw met Rood Hoedje

Iedere moeder is bijzonder, en allemaal op hun eigen manier. Die van mij bijvoorbeeld en onder meer omdat ze alles in het leven aanpakt met energie voor twee. Wat zeg ik: vijf! Vroeger was ze notaris maar na haar pensioen besloot ze van de ene dag op de andere om tweedehands boekenverkoper te worden. Iedere vrijdag staat Marijke Leibbrandt op de boekenmarkt op het Amsterdamse Spui, waar iedereen haar kent als De Mevrouw met het Rode Hoedje. En zo heet ook de radio-serie die ik over haar maakte voor NPO Radiodoc.

Ik ben natuurlijk erg trots op mijn moeder, die met haar 73 jaar reuze interessant maar ook zwaar werk doet. Samen met haar man Wybe woont ze in een huis dat inmiddels bol staat van de boeken. Daarom maak ik mij ook wat zorgen. Luister maar:

Dat het huis bol staat is een understatement. Er kunnen alleen nog maar boeken bij op het dak. Maar de verleiding om nog meer boeken in te slaan is erg groot. Want er komen steeds sneller steeds meer tweedehands boeken op de markt. Iedereen doet ze de deur uit en stapt over op Ipads en E-readers. Dat is heel jammer, want boeken geven huis en leven kleur. Het is mij volstrekt onduidelijk waarom je zoiets dierbaars als een goed boek in een computer zou willen stoppen. Een gelezen boek is een metgezel waarvan je de gehavende rug af en toe ziet opkleuren in het strijklicht van de ochtend- of avondzon die op de boekenkast valt. En dat je dan denkt: o ja! Dat verhaal, op dat moment, met die geur, dat gevoel.

Bovendien: hoeveel boeken kan je in een mensenleven nou lezen? Het is een vorm van domheid om te pronken met drieduizend boeken op je Ipad die bestaan bij de gratie van een batterijtje. Het is nihilistische opschepperij, een beetje lachwekkend. Maar goed. Al die tweedehands boeken rollen intussen richting handelaren. Die zich ook geen raad meer weten met al die toevloed.

Mijn ouderlijk huis ligt dus vol met boeken, een nabijgelegen schuur ook en haar bestelauto en zelfs de stationwagon van Wybe fungeren als opslag. Waar moet dit heen? Tegelijk begrijp ik erg goed hoe dit zover kon komen. Ook ik vind boeken onweerstaanbaar en kan de tintelende hebberigheid meevoelen als weer een partij in bananendozen binnenkomt. In deze serie is dan ook te horen hoe ik zelf onderdeel word van het probleem.

Intussen kunt u heel wat moois vinden op de site van mijn moeder.