Even Terugbellen
De techniek is inmiddels zover dat we terug in de tijd kunnen bellen. Er is wat vertraging op de lijn, maar dit mag toch een mijlpaal heten. Ik vul de datum in, draai het nummer uit een vergeeld kerkgidsje, de werkster neemt op en ja hoor; bij haar is het 24 februari 1961. Maar verder gaat dit haar pet te boven en ze roept dominee erbij.
Geruis en gestommel, het raspen van de gekrulde telefoondraad tegen het tafelblad en kortaf: "Bakhof!" Hij ademt zwaar, gisteren was de feestelijke opening van zijn gloednieuwe kerkgebouw De Hoeksteen in Santpoort-Zuid. Na afloop is jenever gedronken, ook hervormden uit Driehuis en IJmuiden namen flessen mee. Dat las ik in oude notulen, Bakhof hoeft mij niks te vertellen en ook ik zal mijn mond houden. Ik weet dingen die hij niet weet, maar ieder zijn tijd en andersom zal het ook zo zijn.
De predikant hoort mij aan en probeert merkbaar niet te oordelen: "Ja ja.. En u belt dus vanuit 2023?" Hij krijgt wel vaker gekke verhalen, er zitten kleurrijke schapen in zijn kudde. Hoe dan ook, je moet altijd open staan voor een teken. "Dus waarom belt u juist nu, juist mij?" Ik kan hem niet plompverloren zeggen dat ik de bètaversie test van terugbel-app Historelive om bugs en rimpeleffecten op te sporen, maar heb wel een vraag klaar. Wat is zijn hoop voor de toekomst van de net opgeleverde kerk?
Daarover is gisteren flink geborreld, Bakhof spreekt in verse volzinnen. "Het is een nieuw begin. Een dageraad voor onze bloeiende en groeiende gemeente. De kerk staat in een duinpan waar ooit, in de donkerste dagen van de vervolging der hervormden, in Hagenpreken Gods woord werd verkondigd, tussen de bomen die architect Jo Kruger nu heeft gesymboliseerd met de pilaren in de kerkzaal. Ze stutten het ruwhouten dak dat het loof verbeeldt en waaraan de tl-buizen hangen als een zwerm vogels. Alles reikt naar boven, omhoog tot voorbij de hoeksteen bovenop de toren. Marcus 12, Vers 10: 'De Steen die de bouwers afkeurden, is de hoeksteen geworden. Dankzij de Heer is dit gebeurd, wonderbaarlijk is het om te zien.'"
Mijn gedachten dwaalden allang af naar van alles wat ik hem absoluut niet mag melden. Dat zijn kerk nu al jaren dicht is en het gebouw opgedeeld in twee woningen. En dat de platte torenspits - baken en ijkpunt van De Hoeksteen, is verhuurd aan de hoogste bieder en tot de max is opgetopt met G5-masten en andere zenders. Er kan echt geen spriet meer bij. De kerkklok hangt er werkloos onder, die zal nooit meer luiden om vanaf de duinen de zondagsrust te onderstrepen. Toch beiert de toren duizenden keren harder dan ooit, want ze verspreidt 7 dagen per week en 24 uur per dag wereldwijde beurskoersen en medische consulten op afstand, online pesten en AI-gegenereerd nepnieuws, dickpics in alle soorten en maten en rapporten over seksueel misbruik binnen de kerk, rechtstreekse beelden van de oorlog in Ukraïne en de Grand Prix op het circuit van Zandvoort.
"Hallo?", vraagt Bakhof. 'Bent u daar nog?' Ik was te lang stil, hij ruikt misschien lont en begint te vissen. "Zegt u mij eens en wat denkt u: worden onze gebeden verhoord?"
Sorry, daar kan ik niets over zeggen. Gods wegen moeten ondoorgrondelijk blijven. "Natuurlijk. Dat is het hele idee", beaamt Bakhof. We houden het dus kort, bovendien: terugbellen is prijzig, de PTT heeft in 1961 nog monopolie en hoe verder naar vroeger hoe hoger de tarieven. Net voor het ophangen hoor ik hem aarzelen. "Maar vertel me dit: staat onze kerk er nog in 2023?" Daarover hoef ik niet te liegen. "Het is een fraai plaatje!" Hij lijkt gerustgesteld en legt de hoorn op de haak.
